 |
  
|
| Ropień odbytu |
 |
 |
|
Dr hab.n.med. Małgorzata Kołodziejczak Definicja: Ropień okolicy odbytu jest ostrym stanem zapalnym tkanek przyodbytowych spowodowanym najczęściej infekcją gruczołów (krypt) znajdujących się w kanale odbytu. Przyczyny
Rozpoznanie Pacjent z podejrzeniem ropnia okolicy odbytu powinien w trybie pilnym skonsultować się z lekarzem! Ropień jest ostrą chorobą, która wymaga szybkiej operacji! Rozpoznany ropień odbytu powinien być tego samego dnia nacięty. Lekarz, po zebraniu wywiadu ogląda okolicę odbytu pacjenta oraz bada go palcem przez odbyt. Większość ropni odbytu jest widoczna na zewnątrz, rzadziej zdarzają się sytuacje, gdzie ropień można wyczuć dopiero w trakcie badania palcem przez odbyt. Z reguły badanie takie jest bolesne. Każdy pacjent, po wyleczeniu ropnia odbytu, powinien mieć wykonaną rektoskopię (oglądanie odbytnicy specjalnym wziernikiem ze światłowodem (patrz str. 74), w celu ustalenia przyczyny ropnia oraz wykluczenia innych chorób, w tym nowotworów tej okolicy. Leczenie Jedynym leczeniem ropnia odbytu jest jego nacięcie, które powinno być wykonane jak najszybciej. Operacja Nacięcie ropnia położonego powierzchownie nie zawsze wymaga przyjęcia pacjenta do szpitala i może być wykonane w znieczuleniu miejscowym. Pacjent z ropniem umiejscowionym wyżej wymaga hospitalizacji. Znieczulenie miejscowe jest w takich przypadkach niewystarczające. Najczęściej stosowane znieczulenie w operacjach wysokich ropni odbytu to znieczulenie zewnątrzoponowe. Leki Pacjenci po nacięciu ropnia powierzchownego zwykle nie wymagają podawania antybiotyków, również leki przeciwbólowe są stosowane rzadko (pacjent cierpiący z powodu ropnia ma tak silny ból przed operacją, że po zabiegu odczuwa ulgę). W przypadkach dużych lub/i głębokich ropni, jak też u pacjentów mających inne choroby (np. cukrzyca, wady zastawkowe serca) stosuje się antybiotyki. Opieka pooperacyjna Pacjent po nacięciu ropnia zwykle szybko opuszcza szpital, ale wymaga częstych wizyt kontrolnych u chirurga! Pacjent nie powinien lekceważyć wizyt kontrolnych. Są one tak samo ważne, jak prawidłowo przeprowadzony zabieg operacyjny. Po zagojeniu rany pacjent powinien przez co najmniej pół roku być pod kontrolą lekarską oraz powinien mieć wykonane ultrasonograficzne badanie przezodbytnicze, w celu wczesnego wykrycia możliwego kanału przetoki odbytu. Ryzyko i powikłania Związane z:
Gdzie powinien zgłosić się pacjent chorujący na ropień okolicy odbytu? Pacjent chorujący na ropień okolicy odbytu powinien się zgłosić do szpitala na ostry dyżur chirurgiczny. Jakie są objawy ropnia odbytu? Podstawowym objawem jest ból w okolicy odbytu. Pacjent zauważa przy odbycie bolesne wygórowanie, skóra często jest zaczerwieniona i bardziej ucieplona. Chory może mieć podwyższoną temperaturę ciała. Czy każdy ropień odbytu należy operować? Tak, każdy ropień należy naciąć możliwie szybko, gdyż w porę nie nacięty ropień może doprowadzić do poważnych powikłań, nawet zagrażających życiu. Jakie mogą być powikłania, jeżeli ropień okolicy odbytu nie zostanie w porę nacięty? Może dojść do martwicy tkanek krocza, uszkodzenia zwieraczy i do stanu uogólnionego zakażenia i wstrząsu septycznego. Czy nacięcie ropnia zapobiega jego nawrotom? Niestety, nie. Nawrót występuje po nacięciu ropnia w 30-40%. W jakim znieczuleniu nacinany jest ropień odbytu? To zależy od kilku czynników, a mianowicie od położenia ropnia (czy jest położony płytko, czy głęboko), oraz od stanu ogólnego samego pacjenta (wieku, stanu układu krążenia i oddechowego, innych dodatkowych chorób). Ropnie położone płytko mogą być nacinane w znieczuleniu miejscowym lub krótkim dożylnym, natomiast ropnie trudno dostępne, położone głęboko, nacina się w znieczuleniu nadoponowym. Również pacjenci obciążeni dodatkowymi chorobami, w złym stanie ogólnym, są operowani w znieczuleniu nadoponowym. Czy wiesz, że … Nazwa choroby Fourniera pochodzi od nazwiska lekarza, który w dziewiętnastym wieku opisał tę chorobę. Rozległa martwica tkanek krocza ze zgorzelą, u mężczyzn często współistnieje z martwicą moszny. Na szczęście, ze względu na rozwój antybiotykoterapii, jest to obecnie rzadkie powikłanie septyczne nie leczonych ropni okolicy odbytu. W XIX wieku nie znano jeszcze antybiotyków i tego typu powikłanie występowało dużo częściej. Źródło artykułu: Kołodziejczak M Ropień odbytu rozdział z Paweł Grochowicz, Małgorzata Kołodziejczak, Andrzej Ziembikiewicz: "Choroby odbytu, odbytnicy i jelita grubego. Poradnik dla lekarzy i pacjentów". Wyd. II. Borgis, Warszawa 2010.str:108-114 |
 |
| Nasi Partnerzy |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
2022 ABK Grupa. Projekt i wykonanie www.abkgrupa.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.